Ons 2e week op Bali

Donderdag 21 september vertrekken we uit Ubud, na een rustige ochtend op het resort, met onze “vaste” chauffeur richting Sanur. Inmiddels een grote vriend geworden van Erin. Ze spreken vast dezelfde taal. Beide geen Engels.
Bij aankomst Sanur rijden we een klein steegje in en onze eerste gedachten zijn: wat hebben we geboekt, waar komen we terecht! Maar ook hier blijkt de eerste indruk, niet de juiste te zijn. Een waar paradijsje achter een groot hek genoemd Two lizards villas. Niemand ziet van de buitenkant wat er achter het hek bevindt. Het wordt 24 uur per dag bewaakt. Met onze spullen die we mee hebben toch een fijn gevoel. Er is geen moment geweest dat we ons onveilig voelen. Eerder welkom.

De lokale bevolking wil altijd wel een praatje maken en in de meeste gevallen spreken ze prima Engels. De meiden verstaan de vragen: whats you’re name en how old are you? Het antwoord komt er nog heel zachtjes uit. Ze willen ook van alles weten maar die vragen gaan nog via ons. Wat prima is. Erin spreekt nog weinig woorden maar in zijn eigen taal (welke iedereen spreekt) maakt hij zich goed verstaanbaar. Wel komt mama veel voor de laatste tijd. Een woordje dat hij hier veel hoort. Ooaa is Nova en uuuuggghhh is nee! Meneer is in dat opzicht erg lui.

Maken een uitstapje naar Nusa Dua, een mooie badplaats op het schiereiland. Prachtig wit strand en we hebben hier een plekje bij een luxe hotel. Dit is prima voor een dagje.
Deze dag hebben we een chauffeur mee, welke op ons wacht nabij het hotel. Op terugweg brengt hij ons in Jimbaran. Dit dorp staat bekend als vissersdorp en we eten daar aan het strand bij een visrestaurant. Vanuit hier kunnen we de zon zien ondergaan.

We bellen met het thuisfront (video gesprek). Kunnen zo laten zien, hoe en waar we wonen. Viënne geeft later aan dat ze weer naar huis wil. Ze mist haar andere knuffels, dit gevoel is gelukkig maar 2 seconden. We hebben verder nog geen heimwee gevoeld. Het contact via de app en het internet maakt de afstand klein.
Het bij elkaar zijn, geeft de kinderen rust. Dan is overal een thuis. Ons huis is vaak waar hun bedje staat. Een dagje thuis en niet in een taxi te hoeven vinden ze al heel fijn.

Deze week krijgt al meer ritme dan de eerste week. Er komt structuur in. Wandeling strand, Nova werkt aan schoolopdrachten. Lezen, de tafel van 10 en 2 wordt druk geoefend.
Ook klok lezen komt aan de orde.
Erin slaapt in de middags waardoor we deze vaste momenten kunnen gebruiken voor school en rust.

Doen een bezoekje aan Up Side World. De kinderen genieten elke dag van het zwembad bij ons appartement. We houden het nieuws hier op Bali goed in te gaten. De vulkaan is erg onrustig en het gebied er rondom is al geëvacueerd. Hoop dat het rustig blijft. Voor onze vlucht maar zeker voor de mensen die er wonen.

We hebben een koffie date met onze Australische buren. Dezelfde gezin samenstelling als ons. Twee meiden van 6 en 5 en een mannetje van 2. Leuke gespreken bij de Kopi kiosk (coffee hut) met 2 jonge mannen uit Workum, een stel uit Cambodja, onze Nederlandse buren en 2 vrouwen uit Australie.
Ze nodigen ons uit bij hun “thuis”. Er is genoeg plaats voor een camper. Ons 2e adres Down Under.
27 september reizen we door naar Melbourne.